De grootste godsdienst op Bali is het Hindoeïsme. Hindoes geloven in reïncarnatie. Na de dood keert een persoon weer terug in de gedaante van een mens. Hoe goed het volgende leven is, wordt bepaald door de geestelijke groei en de daden in dit leven. Uiteindelijk, na veel levens, volgt de bevrijding, de ‘moksha’. De overledene wordt dan niet opnieuw geboren, maar gaat op in het goddelijke.
Om een wedergeboorte mogelijk te maken, moet de ziel loskomen van het lichaam. Daarom worden een overledene in Bali gecremeerd tijdens een uitgebreide ceremonie.
Vaak wordt er jaren voor deze ceremonie gespaard. De overledene wordt eerst begraven. Zodra er voldoende geld is voor de ceremonie, wordt hij uiteindelijk gecremeerd.
De stoffelijke resten van de overledene worden na opgraving versierd. Er wordt een pop gemaakt en gebruikt als het lichaam van de overledene al te ver is vergaan. De nabestaanden leggen scherven van een spiegel op de oogkassen, waarmee ze verzekeren dat de overledene bij zijn wedergeboorte een heldere blik heeft. Om de ziel te versterken worden er bloemen in de neusgaten gestoken.
Na het versieren wordt de overledene gereinigd met heilig water door een ‘pedanda’, een priester. Bij de ceremonie hoort een overvloedige maaltijd. Dit is het laatste eerbetoon aan de overledene.
Om te voorkomen dat de overledene terugkeert naar zijn familie, wordt hij op een dwaalspoor gebracht. Op elke kruising wordt de overledene in zijn kist een aantal keer in het rond gedraaid.
Op de crematieplaats wordt de overledene uit zijn kist gehaald en in een lijkwade gewikkeld. Hij wordt daarna in een prachtige kist in de vorm van een dier gelegd. Vergezeld van allerlei rituele voorwerpen wordt de kist daarna verbrand. Deze crematie vind altijd in de open lucht plaats, omdat de ziel dan weg kan. Op Bali vinden crematies vaak plaats op het strand.
Als het vuur uiteindelijk is gedoofd, wordt de as van de overledene verzamelt, in principe door de oudste zoon. Na twaalf dagen wordt de as over de zee uitgestrooid.
Een crematie op Bali is nooit besloten. Iedereen is welkom want hoe meer mensen aanwezig zijn, hoe groter het aanzien van de overledene.
